„Idąc drogą krzyżową: II”

Podczas drugiej stacji drogi krzyżowej rozważamy, jak Jezus bierze krzyż na swoje ramiona. Jest to krzyż naszych grzechów, słabości, nałogów. Jednak Jezus na przyjęcie tego krzyża cierpienia zdecydował się o wiele wcześniej, już w Getsemani, kiedy to wypowiedział do swojego Ojca w niebie: „nie moja, ale Twoja wola niech się stanie”. Naszym krzyżem cierpienia jest nasza codzienność. Czy zgadzam się na nią? Czy podejmuję mój krzyż, tak jak Jezus? I tym samym, czy wypełniam wolę Bożą? Niech czuwanie, modlitwa i zaufanie Jezusowi pomogą nam wypełnić wolę Ojca.

SPOWIEDŹ WIELKOPOSTNA!!!

Prosimy o korzystanie ze spowiedzi wielkopostnej w ciągu najbliższego tygodnia.  Jest to już spowiedź świąteczna. Nie będzie organizowany dzień spowiedzi typu rekolekcyjnego ( jeden dzień i obecni księża zaproszeni z innych parafii) bowiem złamałoby to ograniczenia związane ze stanem epidemii. Posługujemy w konfesjonale w czasie każdej Mszy św. oraz w dni powszednie w godz. 8.00 – 9.00 i 16.30 – 17.30. Tę informację prosimy przekazywać osobom, które nie korzystają z komunikacji internetowej.

„Idąc drogą krzyżową:  I ”

Jesteśmy przyzwyczajeni do nabożeństwa wielkopostnego, które nazywamy drogą krzyżową. Ale Jezus przeszedł ją naprawdę – naprawdę niósł krzyż na swoich ramionach i naprawdę umarł na krzyżu. Dlaczego ludzie skazali Go na tak okrutną śmierć? Dlatego, że Jezus powiedział prawdę, że jest Synem Bożym. A ludzie woleli pozostać w swoich koncepcjach życiowych, aniżeli otworzyć się na Prawdę i zmienić swoje życie. Każdy z nas każdego dnia stoi przed takim wyborem: czy żyć w prawdzie, czy też żyć w kłamstwie? Życie w prawdzie często oznacza zobaczenie własnych grzechów, słabości i zadań których lękamy się podjąć. Ale Jezus mówi: poznacie Prawdę, a Prawda was wyzwoli. Rachunek sumienia pozwala poznać prawdę o sobie i jest drogą do odkrycia Boga w moim życiu.

„Miłość człowieka” (2)

W relacjach między ludźmi, oprócz czynów, ważne są słowa. Słowa mogą niszczyć i zabijać

ale słowa mogą także przynosić nowe życie, uzdrawiać, pocieszać. Dlatego w tym trudnym

czasie warto odkryć na nowo te dobre słowa, które będą miłosierdziem niesionym innym

osobom. Kościół takie odniesienie do innych nazwał uczynkami miłosierdzia względem duszy

i zachęca aby „wątpiącym dobrze radzić, strapionych pocieszać, krzywdy cierpliwie znosić,

urazy chętnie darować, modlić się za żywych i umarłych”. Postaraj się dzisiaj o jeden czyn

miłosierdzia a zobaczysz jak jedno ludzkie serce ożyje.

„Miłość człowieka”

Człowiek jest stworzony i powołany do miłości Boga i miłości człowieka, jak siebie samego.

Ta miłość do drugiego człowieka wyraża się w miłosierdziu. Kiedy widzę ludzką biedę,

to pomagam człowiekowi w potrzebie. I to jest normalna ludzka postawa. Warto więc

w tym trudnym czasie epidemii zauważyć tych ludzi, którzy potrzebują pomocy.

Dostrzegajmy szczególnie naszych seniorów. Oni są wielokrotnie zagubieni w tej sytuacji.

Pomóżmy im w ich podstawowych potrzebach. Może to być chociażby zrobienie zakupów.

Te małe gesty miłości tak wiele znaczą w codzienności, bo czynią świat bardziej ludzkim.

I przemieniają nasze serca darem radości i pokoju.