W dniu 14 marca 2017 roku odbyły się uroczystości pogrzebowe byłego proboszcza parafii św. Jakuba Apostoła w Krzepicach, ś.p. ks. prałata Mariana Gąsiorowskiego. Mszę świętą odprawił arcybiskup senior Stanisław Nowak. W wygłoszona przez niego homilia charakteryzowała życie oraz kapłaństwo zmarłego kapłana dzieląc je na trzy etapy: wikariatu, proboszczowania, a także emerytury i osamotnienia.

Jako krzepiccy parafianie z bólem serca zgromadziliśmy się u stóp Ołtarza Pańskiego wokół trumny z ciałem drogiego nam proboszcza, aby dziękować Bogu za jego kapłaństwo oraz oddać mu hołd i wyrazić szacunek dla Jego osoby i osiągnięć. Krzepickiej ziemi był on duszpasterzem oraz gospodarzem. Były to dni naszych wiktorii. Mimo, iż te dni już przeminęły, możemy przytoczyć słowa św. Jana Pawła II: ,,Godziny wciąż powracają na wielkiej tarczy zegara historii...”

Dzieła życia drogiego zmarłego

Ksiądz prałat Marian Gąsiorowski urodził się 21 grudnia 1931 r. w Pile Kościeleckiej (koło Chrzanowa). W Trzebini ukończył szkołę podstawową, a gimnazjum w Chrzanowie. Po „małej maturze” wstąpił do Niższego Seminarium Duchownego w Olsztynie, stolicy diecezji warmińskiej. Po roku przeniósł się do Częstochowskiego Niższego Seminarium w Krakowie i uczęszczał do ostatniej klasy przedmaturalnej w II Liceum Humanistycznym im. Króla Jana Sobieskiego w Krakowie. Po zdaniu matury wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Krakowie i uczęszczał na wykłady teologiczne Uniwersytetu Jagiellońskiego.

18 grudnia 1955 r. przyjął święcenia kapłańskie z rak ks. Biskupa Golińskiego. Jako wikariusz pracował kolejno w parafiach: Żuraw, Kłobuck, Sosnowiec, Dąbrowa Górnicza, Katedra Świętej Rodziny w Częstochowie i w Sosnowcu w parafii Matki Boskiej Wniebowziętej. Po 16 latach kapłaństwa został mianowany proboszczem w parafii Jaworzno (koło Wielunia) na lata 1971-1987. W ciągu 16 lat dokonał wspólnie z parafianami gruntownego remontu kościoła, plebanii, odnowy cmentarza, drogi asfaltowej do kościoła, budowy domu parafialnego, kaplicy oraz dzwonnicy. Przez krótki czas, w latach 1987- 1989, był proboszczem w Miedźnie. Przeprowadził tam gruntowny remont dachu kościoła, polichromii, remont plebanii, kaplicy na cmentarzu, budowę kotłowni oraz drogi do kościoła. W grudniu 1989 r. został proboszczem w parafii św. Jakuba w Krzepicach, a w lipcu 2007 roku przeszedł na emeryturę. Czas pracy w Krzepicach był niezmiernie pracowity i owocny.

Pisząc o śp. księdzu prałacie Marianie Gąsiorowskim, należy zwrócić uwagę na na dwa aspekty: osobowość oraz czyn i osiągnięcia.

Osobowość: był człowiekiem niezwykle pracowitym, pełnym energii i wcielanych w życie pomysłów oraz zadań. Otoczonym i współpracującym z Radą Parafialną, prężnie działającą Akcją Katolicką, a także wieloma życzliwymi ludźmi. Czerpał inspiracje z laikatu. Był człowiekiem uporządkowanym kochającym porządek, dyscyplinę i perfekcjonizm. Cechował się także odwagą oraz konkretnością, co czyniło z niego wspaniałego organizatora, mówcę i kaznodzieja. Byliśmy pod wielkim wrażeniem doskonale przygotowanych kazań z okazji świąt, uroczystości patriotycznych i narodowych. Wierny Ewangelii, Kościołowi i Ojczyźnie. Ksiądz patriota, nie uznający miałkich głupich ideologii. Wiedział jakie wartości płyną z wiary. Wiedział, że religii oraz wyższych wartości od polskości oddzielić nie można.

Czyn i osiągnięcia: zaangażowany w życie wspólnoty. Jego duszpasterzowanie obfitowało w wielkie dzieła duchowe i materialne. Wśród licznych czynów wskazać można: odnowienie odnalezionych sukienek na obraz Matki Bożej, a także rozpoczęcie w środy Nieustającej Nowenny do Matki Bożej Krzepickiej. Częste pielgrzymki do miejsc świętych: Gietrzwałd – Święta Lipka – Włocławek – Warszawa – Żoliborz; Wambierzyce – Bardo Śląskie – Kłodzko; Przemyśl – Kalwaria Pacławska; Dukla – Lwów; Święty Krzyż; Wadowice – Kalwaria Zebrzydowska – Łagiewniki – Kraków.

Był redaktorem ,,Głosu Parafii”, którego pierwszy numer ukazał się w pierwszym kwartale 1994 r. Czasopismo spełniało funkcję informatora, kroniki parafialnej, a także wymiany myśli i poglądów.

Jego gospodarowanie obfitowało w wielkie dzieła materialne, których poświęcenie stawało się wydarzeniem i uroczystością religijną, czasem świętowania i radości. Jednoczyło nas to wokół kościoła, oraz identyfikowało z nim poprzez budowę tożsamości i wspólnoty przy wielkim szacunku dla historii miejsca. Wszystkie tego typu informacje pojawiały się na łamach czasopisma ,,Niedziela”. W latach 1990 – 2006, ksiądz prałat zrealizował ponad 30 dużych zadań materialnych.

Najważniejsze to: generalny remont plebanii połączony z ankrowaniem tynkowaniem, dobudowaniem piętra, wymianą więźby dachowej oraz pokryciem blachą miedzianą; odnowienie polichromii kościoła, budowa: nowego Domu Parafialnego z biblioteką i salą konferencyjną, parkingu, pokrycie wieży blachą miedzianą, ufundowanie nowych dzwonów. Wybudował także kiosk parafialny oraz Pomnik Chrystusa i Kaplicę Matki Zbawiciela z okazji Roku Jubileuszowego, Kaplicę w szpitalu, Kaplicę Wieczystej Adoracji, a także ,,Królewskie Drzwi Krzepickie”. Z jego inicjatywy wyłożono także kostką brukową alejeki na cmentarzu parafialnym oraz wokół kościoła.

W uznaniu zasług za szczególne osiągnięcia, zaangażowanie i pracę wykraczającą poza ramy obowiązków zawodowych oraz duszpasterskich na rzecz lokalnej społeczności, Rada Miejska w Krzepicach, której wówczas miałem zaszczyt być Przewodniczącym – nadała Księdzu Prałatowi tytuł: „Zasłużony dla Gminy Krzepice”.

W jednym z numerów ,,Głosu Parafii” zmarły napisał: ,,Wspomnijcie o mojej duszy, bo będę za Was odpowiadał przed Boskim Sądem”.

mgr Bogdan NapierajNauczyciel, historyk