7 lipca odbyła się wspaniała pielgrzymka wiernych z Parafii Krzepice zorganizowana przez ks. Stanisława Krupińskiego. Celem pielgrzymki był pobyt w Niepokalanowie i Loretto. Po drodze odwiedziliśmy Szymanów, gdzie znajduje się figura Pani Jazłowieckiej oraz elitarne gimnazjum i liceum dla dziewcząt.

Niepokalanów to szczególne miejsce poświęcone Niepokalanej. W 1927 r. Maksymilian Maria Kolbe rozpoczął tworzenie niezwykłych dzieł na terenie otrzymanym od księcia Jana Druckiego – Lubeckiego. Dzisiaj znajduje się tam Klasztor Ojców Franciszkanów, Bazylika Mniejsza, Radio Niepokalanów, Wydawnictwo i Drukarnie, Kaplica św. Maksymiliana wraz z celą, w której mieszkał, cztery domy rekolekcyjne, Muzeum Św. Maksymiliana Kolbego, Muzeum Pożarnictwa, OSP, Muzeum Samochodów Papieskich, Biblioteka klasztorna oraz instytut Maryjno – Kolbiański „Kolbianum” wchodzący w strukturę Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie, kształcący studentów o kierunku „mariologia”. Pobyt w Niepokalanowie był dla nas wielkim przeżyciem i doświadczeniem świętości miejsca, gdzie króluje Najświętsza Maryja Panna Niepokalana Wszechpośredniczka Łask ze Świętym Maksymilianem. Odprawiana w kaplicy św. Maksymiliana Msza Święta połączyła nasze prośby i westchnienia z uwielbieniem dla Niepokalanej. Udział w Misterium Męki Pańskiej i Panoramie Tysiąclecia oraz zwiedzanie było dotknięciem wydarzeń z historii, która winna kształtować naszą świadomość chrześcijańską, patriotyczną i narodową.

Po długim pobycie w Niepokalanowie udaliśmy się do Loretto położonego nad rzeką Liwiec koło Wyszkowa (60 km na północny wschód od Warszawy). Znajduje się tam Sanktuarium Matki Bożej Loretańskiej wraz z łask słynącą figurą, ufundowaną przez Teresę i Józefa Pawliczków z Freiburga. Figura została wyrzeźbiona w Mediolanie. Jest kopią figury znajdującej się w Loretto we Włoszech. Założycielem polskiego Loretto był błogosławiony ks. Ignacy Kłopotowski, który jednocześnie założył zgromadzenie Sióstr Loretanek. Loretto jest miejscem ciszy, modlitwy i kontemplacji godnym odwiedzenia.

Pielgrzymka była dla nas czasem łaski i oderwania od codzienności. Modląc się wspólnie i okazując wzajemną życzliwością stanowiliśmy jedność, której tak bardzo we współczesnym świecie brakuje. Pomimo upału nie odczuwaliśmy zmęczenia. Wróciliśmy pełni sił tuż przez północą.

mgr Bogdan NapierajNauczyciel, historyk